محاسبه BMI برای ورزشکاران مقاومتی

شاخص کلاسیک توده بدن (BMI) که در قرن نوزدهم توسط ریاضیدان بلژیکی آدولف کوتلت ایجاد شد، شاخص مهمی برای اعلان خطر مرگ، چاقی، پیامدهای منفی سلامتی، درصد چربی بدن و شکل بدن است. این که BMI نشان دهنده چاقی در افراد کم تحرک و در افرادی غیر ورزشکار است، مورد بحث و اتفاق نظر محققان است. در حالی که شاخص توده بدنی (BMI) شاخص خوبی برای بررسی وضعیت چاقی در افرادی که بدن خود را از طریق کار فیزیکی یا ورزش سنگین رشد داده اند، نیست. مشخص است که BMI  شامل تمام متغیرهای ضروری برای یک پیشگویی سلامتی نیست.  BMIهمیشه پیش‌بینی‌کننده خوبی برای بیماری‌های متابولیک نیست، افرادی که بر اساس BMI وزن سالمی دارند در برخی موارد سندرم متابولیک چاقی دارند. BMI به عنوان یک قانون علوم طبیعی و “فیزیک اجتماعی”، قبل از اواسط قرن 19 توسعه یافت و از دهه 70 برای اهداف پزشکی و بالاخص برای تشخیص چاقی و … استفاده می شد. این شاخص برای خطر مرگ و میر ( برای جامعه مدرنی که تحت تأثیر یک اپیدمی چاقی قرار گرفته است)، اهمیت زیادی دارد. همچنین در علوم مختلفی از جمله علوم پزشکی، پزشکی ورزشی، ورزش، تناسب اندام، بدنسازی، بیمه، تغذیه، فارماکولوژی کاربرد دارد. محدودیت اصلی BMI این است که برخی از اجزای ترکیب بدن شامل توده بدون چربی بدن مانند ماهیچه ها، مفاصل و چارچوب بدن را در نظر نمی گیرد و بین اجزای چربی و غیر چربی وزن بدن تفاوتی قائل نمی­شود. در حالی که در ترکیب بدنی نسبت چربی و ماهیچه‌ها در نتایج سلامتی تفاوت ایجاد می‌کند. ترکیب بدن باعث ایجاد تفاوت در سطح عملکرد ورزشی برای ورزشکاران در هر سطح می شود. تقریباً بعد از دو قرن از زمان ایجاد شاخص توده بدنی، هیچ فرمولی با موفقیت برای توضیح ترکیب بدن و ایجاد تفاوت بین ماهیچه و چربی به روشی ثابت ایجاد نشده بود. این را می توان یک مشکل قدیمی و اساسی برای جامعه در نظر گرفت. بنابراین نیاز است تا برای توسعه فرمول های جدید با در نظر گرفتن پیامدهای سلامتی ترکیب بدن که از طریق شاخص های غیرمستقیم و ساده اندازه گیری می شود، چاره اندیشی گردد. فرمول های توسعه یافته مختلفی برای اقشار مختلف جامعه ایجاد شده اند که باعث دقیق تر شدن BMI  و تشخیص تفاوت­های موجود هستند. دانشمندان یک تعمیم مستقیم از BMI را در مفهوم ریاضی و فیزیولوژیکی ایجاد کرده اند تا توده ها و عضلات بدون چربی و چربی، فریم های کوچک و بزرگ بدن را در نظر بگیرند. این اولین تعمیم است زیرا BMI کلاسیک را می توان به عنوان یک مورد خاص از فرمول ها در معنای دقیق فیزیولوژیکی ریاضی و عملی تعیین کرد. هیچ فرمول دیگری BMI را برای ایجاد تفاوت بین چربی و عضلات بزرگ تعمیم نداده است. فرمول‌هایی که دانشمندان ایجاد کرده اند، نتایج تعداد زیادی از آزمایش‌های تجربی با استناد بالاست که متاسفانه در بخش مرجع ذکر نگردیده اند. این فرمول ها نشان می دهند که چگونه BMI در دومیدانی کار ها، کشتی گیران، بدنساز ها و سایر ورزشکاران باید تعدیل گردد.

دانشمندان گونه های متفاوتی از BMI را در بسیاری از موارد با استفاده از آزمایشات مختلف نشان داده اند. با این حال، نشان داده شده است که فرمول‌های پیشنهادی هم جنبه مثبت و هم جنبه منفی کاذب BMI را تشخیص می‌دهند، افرادی که به عنوان چاق طبقه‌بندی نمی‌شوند اما مطمعنا به دلیل درصد چربی بالا و حجم عضلانی کم، اضافه وزن دارند و افرادی که توسط BMI به عنوان چاق طبقه‌بندی می‌شوند اما چاق نیستند. فرمول‌هایی که در این تحلیل ایجاد، شبیه‌سازی و آزمایش شده اند این مزیت را دارند که جهانی هستند و برای عملی سازی به حداقل تجربه در اندازه‌گیری بدن نیاز دارند و به عنوان روش‌های پیشنهادی به ورودی بسیار حساس نیستند و به یک روش خیلی خوب و هزینه بر نیاز ندارند. فرمول جدید، AGBMI (تعمیم آنتروپومتریک شاخص توده بدنی (anthropometric generalization of BMI)) می تواند توسط هر کسی برای اهداف سلامتی و ورزشی استفاده شود، اما اگر در مورد یک مشکل سلامتی باشد، فرد ممکن است از یک مربی ورزشی، یک فیزیوتراپ یا پزشک کمک بخواهد، به ویژه زمانی که این در مورد مشکلات سلامتی باشد و نیاز باشد تا نتیجه توسط یک متخصص تفسیر گردد. بسیاری از افراد می توانند از AGBMI در بهبود سلامت، تناسب اندام و عملکرد ورزشی خود بهره مند شوند. AGBMI می تواند برای ورزشکاران در بهبود عملکرد در ورزش های المپیک و همچنین در بوکس حرفه ای، کشتی حرفه ای، MMA، بدنسازی، تناسب اندام و کراس فیت مفید باشد. AGBMI ممکن است توسط دانشمندان حوزه ورزش در طراحی مطالعات علمی، برنامه‌های ورزشی، هدایت ورزشکاران به سمت عملکرد ورزشی بهینه و کمک به افراد و ورزشکاران برای بهبودی از آسیب‌ها استفاده شود. همچنین می‌تواند به پزشکان در هنگام مشاوره کمک نماید. تشخیص افرادی که به دنبال بهبود سلامت خود و اجتناب از بیماری های مختلف هستند و می تواند به شیمیدانان و داروسازان در بهبود کیفیت نسخه های پزشکی و یافتن دوزهای بهینه از داروهای مختلف بر اساس کمی سازی جدید وزن بدن کمک کند. این فرمول ها جدید و در حال بهبود و تعمیم BMI هستند که هنوز استاندارد این رشته است. تصدیق می کنیم که این فرمول­ها جایگزین BMI نمی شود. فرمول ها BMI را از طریق نسبت قفسه سینه به کمر و با استفاده از قدرت گرفتن دست در AGBMI تعمیم دادند. این فرمول به طور خلاصه به این شکل است: (فرمول شماره 1)

AGBMI همان تعبیر BMI را دارد، حتی اگر به روش دیگری محاسبه شود. این یک مزیت بزرگ نسبت به هر روش دیگری مانند است. و به عنوان یک معادله وزن ایده آل: (فرمول شماره 2)

این می­تواند به عنوان یک وزن ایده آل برای همه استفاده شود که البته کمتر از حد بالای وزن طبیعی بدن است. در اینجا ما ترکیبی از BMI و شاخص بروکا را ایجاد می کنیم که هر دو مورد خاص هستند. (پیش‌بینی فرمول بروکا و فرمول‌های مختلف وزن بهینه مدرن برای موارد خاص افراد با اندازه متوسط، معادله زیر). این فرمول همچنین می تواند جایگزین BMI برای موارد خاص افرادی شود که قدرت و حجم عضلانی پایینی دارند. (فرمول شماره 3)

و برای وزن ایده آل: ( فرمول شماره 4)

که در هر دو فرمول C1 و C2 ضرایب ثابتی هستند که در شرایط مختلف می توان از ان ها استفاده کرد. هرچند AGBMI بدون نیاز به این ضرایب هم کاملا معتبر است.

فرمول های بسیار مختلفی از AGBMI به دست آمده است که هر کدام از ان ها با توجه به وضعیت فرد ( مخصوصا طبقه بندی سایز فرد) مورد استفاده قرار می گیرد. فرمول زیر برای اکثر ورزشکاران مقاومتی به سهولت قابل استفاده است. (فرمول شماره 5)

برای مثال اگر ما بخواهیم قد و وزن Anthony Joshua بوکسور معروف را در معادله کلاسیک BMI قرار دهیم متوجه میشویم که ایشان اضافه وزن دارند (BMI=28/24) در حالی که اگر از فرمول بالا استفاده کنیم متوجه می شویم که وزن ایشان در محدوده طبیعی قرار دارد (BMI=24/12).

برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید با کارشناسان شرکت به تکاپو سلامت آذر در ارتباط باشید.